Blogpost
Griend: manoeuvreren tussen de zeehonden
Na Richel gaan we op weg naar het volgende eiland: Griend, een onbewoond eiland beheerd door Natuurmonumenten. Na een halfuurtje varen met de Asterias komen we aan bij Griend. Daar worden we met onze spullen voor de komende dagen afgezet. Waar zullen dit jaar de grootste groepen liggen? Vooral met de ‘verbouwing’ van het eiland in 2016 is de vorm van Griend sterk veranderd en zijn de dieren op andere plekken gaan liggen. Er liggen steeds meer dieren aan de zuidkant, juist bij de enige route om ‘aan te meren’ met het bootje.
Nu is aanmeren een groot woord, want Griend heeft (uiteraard) geen haven, dus loop je een stuk over de de wadplaat naar het eiland toe. Gelukkig is het niet laagwater en hoeven we niet te ver te lopen. Je moet op het eiland op weg naar het huisje altijd even goed zoeken naar een opening tussen de zeehonden, zodat je de moeders met jongen het minst verstoort. En dan ook nog alle spullen bij het huisje zien te krijgen. Hoeveel spullen heb je eigenlijk nodig?
Zonder stroom en gas?
Op Griend staat een eenvoudig, maar comfortabel huisje. Er is elektriciteit dankzij de zonnepanelen op het dak en een gasgestookt kacheltje. Stromend water is er in de winter niet, dus de luxe van thuis hebben we niet. Na een geweldige pastamaaltijd gebruiken we de laatste uurtjes van de avond om de veldformulieren van vandaag in te voeren, maar ineens valt de stroom uit. Dan breekt het angstzweet toch wel uit. Nee, niet omdat de lampen uitvallen, maar kunnen we de batterijen van de camera’s nog wel opladen? Ook het vlammetje in het gaskacheltje brandt niet goed. Dan maar op tijd naar bed.
De volgende morgen worden we wakker met buiten rijp op de grond, en binnen is het niet veel warmer. Nog steeds geen stroom en het gasfornuis krijgen we ook niet meer aan, ondanks de volle gasfles. Zit er lucht in de gasleidingen of is er toch iets mis met de drukregelaar? Gelukkig vinden we nog een oude drukregelaar, en jawel, dat blijkt de oplossing. Ook het elektriciteitsprobleem lossen we tijdelijk op door een deel van de verdieping af te sluiten. Gelukkig, we kunnen ons werk gewoon doen.
Oude bekenden: Cactus en Neckless
Als het buiten licht is gaan we op pad. Wederom gaan we alle zeehonden fotograferen en hun positie bepalen. Natuurlijk zijn we ontzettend benieuwd of we dit jaar weer Cactus en Neckless zien. Duidelijk herkenbare grijze zeehondenvrouwtjes die ieder jaar trouw naar Griend komen om er hun jong te krijgen.
Cactus is een zeehond die aan de rechterkant een cactustekening op haar nek heeft. Op de linkerkant staat (met enige fantasie) een mannetje bij een tafeltje. En ja hoor, ergens halverwege zien we haar! En ook Neckless wordt gezien. Dit dier had (of heeft) iets om haar nek. Toen we haar in 2014 voor het eerst zagen, konden we ons niet voorstellen dat het dier het zou overleven. Maar jawel hoor, elk jaar is ze gezien, en met jong.
Dat geeft toch aan hoe robuuste dieren het zijn, en mooi dat ze elk jaar voor Griend kiest. Blijkbaar vinden ze het een goede plek, maar heel misschien speelt ook wel mee dat ze graag bij bekenden liggen. Misschien hebben ze wel vriendinnen?
Het leuke is dat we deze vraag met onze data kunnen beantwoorden. We kunnen ze namelijk individueel herkennen en we weten voor de meest recente jaren precies waar ze liggen. Een leuk onderzoek voor de toekomst.
Volgende blog: Griend, ieder jaar meer zeehonden