Blogpost
Griend: ieder jaar meer zeehonden
Sinds 2013 worden grijze zeehonden tijdens hun geboortepiek op Griend jaarlijks onderzocht. In dat eerste jaar werden er 79 zeehonden gezien, waarvan 32 pups. Geweldig leuk dat grijze zeehonden Griend hebben ontdekt. In de jaren erna is het aantal grijze zeehonden op Griend flink toegenomen, met vorig jaar 328 zeehonden, waarvan 159 pups.
Dit jaar heeft het aantal zeehonden ons echt verrast. Het was best een klus om ze allemaal te tellen, van elke zeehond de locatie te bepalen en een foto te maken om ze individueel te kunnen herkennen. Het waren er namelijk meer dan 450! Hiervan zijn maar liefst 160 pups. Sommige van die pups liggen verstopt tussen het hoge gras en wellicht hebben we zelfs nog een aantal pups gemist.
Venus, de ‘grande dame’ van Griend
In 2010 werden de eerste foto’s gemaakt van grijze zeehonden op Griend. Martijn de Jonge fotografeerde toen drie dieren: een man en een vrouw met een pup. Doordat vrouwtjes een duidelijk vlekkenpatroon hebben, kunnen ze worden herkend. Het vrouwtje dat in 2010 is gezien is te herkennen aan de ‘V’-vormige vlek aan de linkerkant van haar nek, en heeft daarom de naam Venus gekregen. Tussen 2013 en 2021 is dit dier elk jaar met een pup gezien. Het lijkt erop dat Venus al meer dan tien pups op Griend heeft gekregen.
Zeehondenpups keren meestal terug naar hun geboorteplek om zich voort te planten. Vrouwtjes baren meestal in hun vijfde levensjaar hun eerste pup. We kunnen dus verwachten dat er al meer dan vijf nakomelingen van Venus zich inmiddels ook voortplanten op Griend, en dat Venus ook overgrootoma is van tenminste één pup op Griend. Dit proces verklaart waarschijnlijk voor een deel de groei van zeehonden op het eiland. Daarnaast kan het zijn dat vrouwtjes of hun pup na een storm naar Griend dreven en het als hun nieuwe geboorteplek hebben aangenomen.
Zeehondenmannen: haves en have-nots
Met de groei in de aantallen vrouwtjes op het eiland zien we ook een toename in het aantal mannetjes die wachten op een kans om te paren. Er zijn continu conflicten tussen ‘haves’, die mannetjes die een harem weten te houden en de buurman, of met de ‘have-nots’, de mannetjes die of te laat zijn of nog niet sterk genoeg zijn om een positie te houden. Dit brengt wel onrust met zich mee.
Het is spannend om volgende jaren te zien hoe de dieren zich weten te handhaven met deze groeiende groep. Voor nu is de hoop dat er geen extreme storm opsteekt voordat de jonge zeehonden gespeend zijn en het water op gaan!
De resultaten van de tellingen zullen volgend jaar worden gepubliceerd op Populatie Grijze Zeehonden in de Nederlandse Waddenzee.