Blogpost
Verder tellen en bezoek van boven
Omdat het een rustige sterren nacht was, gaan we ervan uit dat de zeehonden niet te veel van plek zijn veranderd. Na een goed ontbijt pakken we de draad weer op waar we gebleven zijn. We tellen er vandaag nog eens 180 zeehonden, waarvan 64 vrouwtjes, 41 mannetjes, 49 pups en 26 weaners, maar er is wellicht wel wat overlap. We bepalen in het veld ook de precieze locatie van de zeehonden en hebben ieder dier op de foto. Daarmee kunnen we thuis de dubbeltelingen er uithalen. Al met al schatten we 430 - 460 dieren waarvan 170 pups, ongeveer hetzelfde als in 2021.
Bezoek van boven
Tijdens het tellen krijgen we bezoek van boven: per vliegtuig worden alle grijze zeehonden en hun pups in de Waddenzee geteld door onze collega Hans Verdaat en piloot Aad Droog. Zij tellen alle voorplantingsgebieden, waarvan de Richel, een plaat ten noordwesten van ons, de belangrijkste is. Op de Richel wordt ongeveer 80% van alle grijze zeehonden pups geboren. Op Griend is dat tussen de 10-15% van alle pup in de Nederlandse Waddenzee. Griend is daarmee de op één na belangrijkste geboorteplek voor grijze zeehonden in Nederland.
Door de mist moesten de collega’s ruim een uur na laagwater vertrekken. Gelukkig liggen grijze zeehonden op de hoger gelegen banken, die alleen met extreem hoogwater onderlopen. Daarom kunnen ze nog prima worden geteld. Vanuit de lucht worden ook foto’s gemaakt. Op Griend liggen de zeehonden ook tussen het hoge gras. Bij het uitwerken van de tellingen kunnen we controleren of ze van boven ook die dieren hebben geregistreerd.
Nu we klaar zijn met tellen kunnen we ons concentreren op het fotograferen van de dieren. Een tweede doel van ons bezoek aan Griend is namelijk om zoveel mogelijk dieren herkenbaar op de foto te krijgen, met name de vrouwtjes. De dames hebben elk een herkenbare tekening van vlekken, waardoor je de verschillende individuen van elkaar kunt onderscheiden. De mannetjes zijn in het algemeen donkerder en de vlekken die ze hebben zijn vaak door de gevechten met wonden en littekens vervaagd. Het liefst hebben we foto’s van beide kanten: rechts en links. Als je in de toekomst maar één kant kunt zien, weet je toch met welk dier je te maken hebt. Elk jaar hopen we zo “oude bekenden” weer te zien. Hebben ze ook dit jaar een jong?
In ieder geval één oude bekende
Een deel van de vrouwtjes herkennen we op het oog. Zo is “V” (kort voor Venus; zie ook blog van 2021) gezien met een jong en niet ver van waar ze vorig jaar lag. We hebben jammer genoeg maar van één kant kunnen vast legen maar dat is zoals gezegd voldoende om haar in ons foto archief terug te vinden.
Helaas hebben we Cactus en Neckless dit jaar niet gezien. Neckless was wel in november gezien door een collega van Buro Waardenburg: Elisa Bravo. Weer met een pup, grote kans dat ze nu al terug naar zee is. Zouden we Cactus ook net hebben gemist?
