Blogpost
Een tweeling of een aangenomen kind?
Zaterdag zagen we al een moeder waar twee pups achteraan bobberden. Heel apart, want normaal gesproken hebben grijze zeehonden maar één jong. Daar is een goede reden voor, want het is een enorme investering om een jong groot te brengen. De moeders moeten namelijk alle energie uit hun eigen voorraad halen. En jawel, ook vandaag zagen we dezelfde moeder met haar twee pups, ze dronken zelfs samen bij haar. Het zou een tweeling kunnen zijn, maar één van de twee zou ook geadopteerd kunnen zijn.
De pups leken in ieder geval maatjes van elkaar. Ze speelden regelmatig samen en de twee keren dat we ze zagen drinken, deden ze dat samen, ieder een eigen tepel. Het leek er wel op dat ze niet helemaal in hun behoefte werden voorzien, waarbij de moeder het drinken afbrak en aan de wandel ging, gevolgd door de twee jammerende pups. Even later zagen dezelfde moeder ook ijs eten, mogelijk om haar vochtbalans op pijl te houden. Onderzoek heeft laten zien dat de overlevingskans van een tweeling erg laag zijn. Hopelijk hebben deze twee pups meer geluk.
Voortplanting en ruzies
Omdat we bij elk dier moeten wachten tot we beide kanten hebben kunnen vastleggen, is er tijd voor observatie. Bijvoorbeeld de mannetjes die naast hun vrouwtjes geduldig wachten tot ze bereid zijn te paren. Vaak genoeg probeert hij avances te maken maar wordt hij weggejaagd. Zelfs als het vrouwtje hem welgevallig is, kan het er soms wild aan toe gaan. Tegelijk moeten de mannetjes kapers op de kust verjagen. Dat kan soms door zichzelf op te drukken en met een harde klap op het zand te bonken. Wellicht is het geluid een maat voor hoe groot of zwaar zo’n mannetje is en kan de tegenstander daaruit bepalen of hij kan winnen in het gevecht. Vaak genoeg moet er gevochten worden. Gewicht, nagels en tanden worden gebruikt om de indringer te verjagen. Het bloed spat er vanaf. Tijdens die gevechten belandt er bloed en soms zelfs stukjes weefsel op de wadplaten. Daar maken andere dieren dan weer gebruik van. Zo zien we een drieteenstrandloper, en steenlopers zich tegoed doen aan die bloedresten. Ook zien we hoe een mannetje, dat in het water op de vertrekkende vrouwtjes zat te wachten, het af en toe ook lukt om te paren.
Als je zo naar dit spektakel op Griend kijkt, roept dat meteen een hoop vragen op. Hebben ze elk jaar een jong? Kiezen ze vaak dezelfde plek uit om hun jong groot te brengen, of speelt ook de partnerkeuze een rol hierin. Allemaal vragen die met foto-identificatie beantwoord kunnen worden. Reden genoeg om je niet teveel te laten afleiden, en verder te lopen om zoveel mogelijk vrouwtjes te fotograferen. Die dag fotograferen we nogmaals 60 dieren. Morgen pannenkoekenontbijt en naar huis.
