Project
Governance of evidence
De toepassing van wetenschappelijke modellen en kennis in natuurbeleid leidt regelmatig tot discussies over betrouwbaarheid en bruikbaarheid van deze informatie. De complexiteit van modellen en de wijze waarop wetenschappelijke kennis tot stand is gekomen maakt het partijen die niet betrokken waren bij de ontwikkeling vaak moeilijk deze op een juiste wijze te interpreteren en toe te passen.
Discussies over betrouwbaarheid
Wetenschappelijke modellen en kennis hebben een belangrijke rol in het Nederlands natuurbeleid. Beleid en besluitvorming zijn volgens evidence-based policy- principes gebaseerd op objectief en (wetenschappelijk) gevalideerd bewijs. In de praktijk blijken wetenschappelijke modellen en kennis geregeld aanleiding te geven tot discussies waarbij betrokken partijen hun twijfel uiten of de informatie wel betrouwbaar is en het vraagstuk compleet in beeld brengen. In hoeverre deze tegemoet komt aan de werkelijke informatiebehoefte op enig moment in een beleidsproces, is voor betrokkenen zonder de specifieke wetenschappelijke achtergrond vaak moeilijk te bepalen. Een voorbeeld van deze problematiek is de aandacht voor en ophef over de toepassing van het model Aerius in de PAS (Programmatische Aanpak Stikstof) in 2019.
Aanbevelingen
Voortbouwend op resultaten van voorgaande WOT-projecten formuleren we aanbevelingen (1) wat betreft het gebruik van wetenschappelijke modellen en kennis in beleidsprocessen, (2) voor de representatie van alle relevante informatie (ook niet-wetenschappelijke en kwalitatieve informatie) in een proces of vraagstuk, en (3) voor strategieën om modellen in beleidsprocessen op het juiste moment in te zetten, afgestemd op de fase zoals verkennen op hoofdlijnen, het vergelijken van oplossingsrichtingen of het toetsen aan gestelde normen. Deze aanbevelingen worden opgesteld met verscheidene belanghebbenden en getoetst in actuele casussen. De aanbevelingen ondersteunen het transparant en adequaat gebruik van wetenschappelijke modellen en kennis in beleidsprocessen en kunnen daarmee bijdragen aan de betrokkenheid van partijen die minder bekend zijn met wetenschappelijk onderzoek.