News
Honden brengen anti-vlooi- en tekenmiddelen over naar het milieu
Hondeneigenaren beschermen hun dieren tegen vlooien en teken met vlooienbanden, druppels of tabletten. Deze diergeneesmiddelen bevatten stoffen die schadelijk kunnen zijn voor het milieu, zoals imidacloprid en fipronil. Onderzoekers hebben ontdekt dat deze stoffen via honden in de directe omgeving terechtkomen en een risico vormen voor het milieu.
Tot voor kort werden een aantal van de werkzame stoffen in antivlooien- en tekenmiddelen als bestrijdingsmiddelen gebruikt in de landbouw. Maar door de nadelige effecten op het milieu is het gebruik hiervan inmiddels verboden, of op zijn minst streng gereguleerd. “Toch worden bij rioolzuiveringsinstallaties nog steeds hoge concentraties van deze stoffen waargenomen, die niet aan de landbouw toe te schrijven zijn,” zegt Ivo Roessink, ecotoxicologisch onderzoeker bij Wageningen University & Research. “We vermoedden dat de stoffen onder andere in het milieu terechtkomen via honden die met deze middelen zijn behandeld. Met dit onderzoek wilden we verkennen of dit inderdaad mogelijk is.”
Testen met haar, urine en zwemwater
De onderzoekers hebben monsters genomen van zwemwater nadat hier honden in hebben gezwommen, en van hondenhaar en -urine. De verzamelde monsters zijn getest op de aanwezigheid van afoxalaner, fluralaner, fipronil en imidacloprid. Uit de tests blijkt dat honden deze stoffen overbrengen naar de directe omgeving door te zwemmen, te plassen of via weggegooide haren na vachtverzorging. Besmette haren komen ook in vogelnesten terecht, wat mogelijk gevolgen heeft voor pasgeboren kuikens die nog niet door een verenkleed zijn beschermd. “Uitgekamde hondenharen horen daarom thuis in de restcontainer en niet in de tuin of in de natuur,” zegt Dick Belgers, ecotoxicologisch onderzoeker bij Wageningen University & Research.
Meer honden, meer geneesmiddelen
Hoewel het onderzoek naar het lekken van diergeneesmiddelen een eerste verkenning is, zijn de resultaten zorgwekkend. Het aantal honden groeit wereldwijd en daarmee ook de hoeveelheid diergeneesmiddelen, terwijl maar weinig hondeneigenaren zich bewust zijn van de mogelijke neveneffecten van de vlooi- en tekenbestrijdingsmiddelen.De onderzoekers hebben de resultaten van het onderzoek ingebracht in internationale initiatieven die zich bezighouden met de problematiek van dergelijke ‘lekkende’ stoffen in het milieu.