Chathuranga Samarasinghe

Chathuranga Samarasinghe (MSc Food Technology) groeide op in wat zij een paradijs noemt: Sri Lanka. Met prachtige stranden en een regenwoud op slechts 15-30 minuten van haar huis ontwikkelde ze een diepe liefde voor haar thuisland en landgenoten. Het is die liefde die haar visie drijft om een brug te slaan tussen verschillende vakgebieden en de gemeenschap. “De focus van mijn droom is om duurzaamheid op een interdisciplinaire manier aan te pakken.”

Duurzame voedselsystemen

Chathuranga werkte, na het afronden van haar bachelor food technology, vier jaar in de ontwikkelingssector. “Als consultant was ik eigenlijk al bezig met duurzame ontwikkeling. Ik zie dat duurzaamheid nog lang niet vanzelfsprekend is in de voedsel- en landbouwsector in Sri Lanka. Er is weinig aandacht voor duurzaamheid, vooral vanuit beleidsmakers, en er zijn zeer weinig mogelijkheden om hierover te leren. Naar WUR komen is voor mij een droom die uitkomt omdat het de beste plek is om te leren over duurzaamheid in voedselsystemen en hoe we onze processen duurzamer kunnen maken."

"Ik vind duurzaamheid in de landbouw- en voedingssector belangrijk omdat het een directe impact heeft op het welzijn van mensen, het milieu en toekomstige generaties. Door duurzame praktijken te bevorderen, zorgen we ervoor dat we aan de behoeften van vandaag kunnen voldoen zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen. Het gaat om het behoud van onze natuurlijke hulpbronnen, het verminderen van afval en het bevorderen van eerlijkheid en gelijkheid in voedselsystemen. Uiteindelijk gaat het om het creëren van een gezondere en veerkrachtigere wereld voor iedereen.”

Terug naar Sri Lanka

Het is voor Chathuranga heel duidelijk dat ze na het afronden van haar Master Food Technology aan WUR terug gaat naar Sri Lanka. “Mijn doel is om terug te gaan naar Sri Lanka en toe te passen wat ik hier leer, want die kennis hebben we daar nog niet.” Een andere reden om terug te keren naar Sri Lanka is dat ze vindt dat ze het aan haar volk verschuldigd is om terug te keren. Basis en hoger onderwijs wordt gefinancierd door de regering van Sri Lanka, wat betekent dat het grootste deel van haar onderwijs door belastingbetalers werd betaald. "Mijn land staat momenteel voor grote uitdagingen. Talrijke hoogopgeleide mensen emigreren vanwege de slechte levensomstandigheden, waaronder veel van mijn vrienden. Als ik zeg dat ik na mijn studie terug wil naar Sri Lanka, vragen ze mij: 'Waarom?' Het is moeilijk om hier te overleven.' Ik antwoord dan resoluut dat het grootste deel van mijn opleiding door deze mensen is gefinancierd. Ik voel een verantwoordelijkheid om terug te keren en iets zinvols bij te dragen aan mijn gemeenschap.”

Verschil maken

Chathuranga is naast haar studie betrokken bij verschillende NGO’s en ontwikkelingsprojecten in Sri Lanka en bouwt al jaren bruggen. “Ik ben niet van plan om in één sector te werken. Ik wil een brug zijn tussen de academische wereld, beleidsvorming en de gemeenschap zelf. De reden dat ik NGO-werk en gemeenschapsprojecten wil doen, is omdat het mij helpt om te weten wat er leeft bij mensen. Om een verschil te maken in de ontwikkeling van de gemeenschap, geloof ik in het combineren van academisch leren met praktijkgericht projectwerk. Op deze manier kan ik kennis toepassen op situaties in de echte wereld en een betekenisvolle impact hebben.”

“Dankzij de vrijgevigheid van de Anne van den Ban-gemeenschap kan ik onderwijs van onschatbare waarde mee terug nemen naar mijn land. Het zou met het inkomen van mijn gezin onmogelijk zijn geweest om naar een universiteit als deze te gaan. Toen ik hoorde dat ik de beurs ontving, waren zowel mijn familie als ik overweldigd door vreugde; er waren tranen van geluk.”