Kloosterkooi

Bosreservaat Kloosterkooi ligt in het Nationaal Park de Weerribben. Ooit bestond het gebied uit een uitgestrekt laagveenmoeras. Vanaf de twaalfde eeuw werd dit gebied geleidelijk ontgonnen. In de negentiende eeuw werden de verlande petgaten weer geschikt voor landbouwkundig gebruik. In 1902 ontstond de eendenkooi ‘Kloosterkooi’. Om de kooi werden onder meer gewone es en schietwilg aangeplant. Het gebied om het kooibos heen is lange tijd open gebleven. Pas vanaf 1930 breidde het broekbos zich uit en in 1960 is ongeveer het hele oppervlak van het bosreservaat met broekbos bedekt. Alleen het oude kooibos is lange tijd onderhouden.

Op de voedselrijke gronden heeft zich een moerasvaren-elzenbroekbos ontwikkeld met zwarte els en grauwe wilg. In de voedselarmere delen komt een berken-elzenbroek voor met zachte berk en zwarte els als dominante boomsoort.

De kruidlaag is goed ontwikkeld met soorten als scherpe zegge, riet, ruwe smele, hennegras, grote wederik en bitterzoet.

Ten opzichte van de rest van de Weerribben is de Kloosterkooi relatief droog. Dit blijkt ook uit de opslag van braam en ruwe berk.

zie ook: www.staatsbosbeheer.nl  >>natuurgebieden>>