Hollandse Hout

Het Hollandse Hout is in 1972 en 1973 beplant met vooral populier, maar ook zomereik, gewone es, esdoorn, omorikaspar en fijnspar. Bij de bosaanleg is door het gebruik van zwaar materieel de bodem verdicht, waardoor veel bomen al snel scheefzakten, wat het bos extra stormgevoelig maakt. Tijdens de januaristorm van 1990 is een deel van deze ‘robusta’-opstand omgewaaid.

De bodem bestaat uit kalkrijke (schelpengruis), lichte tot matig zware zeeklei. In de ondergrond op meer dan een meter diepte komt venig materiaal voor. De jonge bodem is tot aan maaiveld niet ontkalkt. Dit uit zich in het vrijwel geheel ontbreken van niet verteerd strooisel. De eerste minerale laag is daarentegen goed aangerijkt met organische stof. Het bos is ondanks de jonge leeftijd zeer soortenrijk, zowel in de vegetatie, maar ook in vogels; houtsnip, wielewaal en appelvink zijn bekende broedgasten.

In de eveneens rijke paddestoelenflora verscheidene zeldzame en 4 Rode-lijstsoorten voor.