Onderzoek naar de waarde van informatie delen bij voedselverzamelaars

Vissers geven generaties lang kennis door over de beste vislocaties en het moment om naar bepaalde locaties te gaan, bijvoorbeeld aan hun opvolgers en familieleden. Dit heeft voordelen, doordat een visser van meer plekken weet wat de verwachte vangst is, maar ook nadelen, doordat vissers in elkaars vaarwater kunnen zitten als zij meer informatie uitwisselen.

De onderzoekers van dit project bestuderen de impact van het delen van informatie onder vissers op het succes van de vangst, in relatie tot de voorspelbaarheid van de aanwezigheid van prooi en mogelijke concurrentie onder vissers. Het ontwikkelde mechanistische model is bewust zeer simpel van opzet. Met een mechanistisch model kunnen de onderzoekers een complex systeem beter begrijpen doordat ze de werking van de losse onderdelen en de manier waarop ze zijn gekoppeld kunnen onderzoeken.

Voortgang (september 2023)

De eerste resultaten lieten zien dat zolang schepen elkaar niet in de weg zitten, het altijd gunstig is om informatie te delen, vooral als de prooiverdeling over de ruimte vrij stabiel is en dus niet al te vaak verandert. Als de prooiverdeling over de ruimte vrijwel nooit verandert, levert informatie delen niets op. Als de prooiverdeling heel vaak verandert, verliest het delen ook zijn waarde. Immers, informatie is dan direct verouderd. Onder de aanname dat schepen elkaar wel in de weg zitten (en dus op drukke locaties minder kunnen vangen), leidt een onvoorspelbare prooi altijd tot een negatief effect, omdat alle goede plekken zo vol raken dat het door competitie eigenlijk slechte plekken worden. Met concurrentie en een stabiele prooi is het delen van informatie niet van invloed op de vangst. De ‘waarde’ van informatie delen is dus afhankelijk van de context.

Toen de onderzoekers de resultaten nog meer in detail bekeken, zagen ze verschillen tussen schepen. Het bleek dat informatie delen vooral voordeel oplevert voor de schepen met de laagste vangsten (het 0.2 percentiel). De schepen met de hoogste vangsten (het 0.8 percentiel) doen het niet beter als informatie wordt gedeeld. Het model laat dus zien dat door informatie te delen de ongelijkheid in vangsten minder wordt, door een verhoging van de laagste vangsten. De onderzoekers zijn bezig met het opschrijven van de resultaten voor een wetenschappelijke publicatie.

Vooruitblik

Deze casestudie kan fungeren als blauwdruk voor het modelleren van andere socio-ecologische systemen die gerelateerd zijn aan het gebruik van ‘commons’, zoals in de landbouw en veeteelt. Aanpassingen zijn eenvoudig. Het model kan ook uitgaan van vaste groepen waarbij alleen informatie met groepsgenoten wordt gedeeld. Denk hierbij aan de familieverbanden bij vissers, maar ook bijvoorbeeld aan bijen die alleen binnen het volk informatie delen.