Project

Milieu-impact van twee verwerkingsroutes voor warme drankenbekers

In een life cycle assessment (LCA) studie hebben Wageningen Food & Biobased Research en TNO twee verwerkingsroutes voor warmedrankenbekers van papier vergeleken: na inzameling verwerken door een papierfabriek tot toiletpapier en tissues (recyclen), of na inzameling vergisten waarbij biogas ontstaat en de vergistingsresten composteren.

Beker van papier

Verschillende bedrijven en overheden hebben de laatste jaren gekozen voor de grootschalige inkoop van papieren koffiebekers met een coating van polymelkzuur (PLA). Na gebruik worden deze bekers vaak in de afvalenergiecentrale (AEC) verwerkt. Maar er bestaan andere hergebruiksroutes: recycling tot andere papierproducten en vergisting tot biogas plus compostering. De komende jaren zijn er naar verwachting nog geen andere hergebruiksroutes dan de huidige drie mogelijk.

Klimaatverandering en andere milieueffecten

Om een goede milieuanalyse te kunnen maken werd gebruik gemaakt van de ReCiPe midpoints-methode gecombineerd met milieukosten. Deze methode drukt milieueffecten uit als schadekosten. Tevens werd gekeken naar de zogenaamde carbon footprint, die een maat is voor het effect op klimaatverandering.

Uit de milieu-analyse blijkt dat bij evaluatie van het volledige milieuprofiel de recyclingroute het beste presteert met €1,22 vermeden milieukosten per 1000 bekers. Dat komt onder andere doordat een groot deel van de ingezamelde koffiebekers geschikt blijkt voor recycling waardoor de inzet van primaire pulp vermeden wordt en waarbij vooral de vermeden milieukosten voor teelt en fijnstofvorming zwaar wegen. De vergistingsroute neemt met een milieuprestatie van €0,45 vermeden milieukosten de tweede plaats in, maar presteert nog altijd beter dan verwerking van afgedankte bekers in de AEC (€0,28 vermeden milieukosten).

Wanneer alleen naar het effect van klimaatverandering (CO2-uitstoot) wordt gekeken presteert de vergistingsroute het beste met een vermijding van 5,4 kg CO2-eq. per 1000 ingezamelde bekers. Dit wordt gevolgd door achtereenvolgens de AEC en daarna pas de recyclingroute. De recyclingroute scoort het minst omdat de vermeden CO2 door recycling beperkt is door de beperkte CO2–uitstoot bij de productie van primaire pulp, terwijl juist vergisting maar ook verbranding goed scoren omdat verbranding van aardgas en dus CO2-uitstoot wordt vermeden.

Kortom: Recycling van warmedrankenbekers leidt tot de beste milieuprestatie, maar vergisting tot biogas en compostering van bekers leidt tot een grotere verlaging van de CO2-uitstoot.

Het onderzoek is gefinancierd door het Ministerie van Economische Zaken (EZK).