Nieuws

Bijzondere walvissoort waargenomen tijdens recente Antarctische expeditie

article_published_on_label
26 augustus 2024

In het onderzoek van Wageningen Marine Research en partners naar de relatie tussen zee-ijs en de voedselketen van de Zuidelijke Oceaan worden verschillende onderdelen van die voedselketen onderzocht, waaronder de zogeheten ‘toppredatoren’, oftewel zeevogels en zeezoogdieren. Om hun aantallen en verspreiding in kaart te brengen zijn er tijdens Antarctische expedities waarnemers aan boord die deze dieren tellen. Tijdens de laatste expeditie, aan boord van de Duitse ijsbreker Polarstern in de zuidelijke herfst van 2022, werd een bijzondere walvissoort waargenomen: de zuidelijke zwarte dolfijn, internationaal bekend als de ’Arnoux’s beaked whale’.

Tijdens de expedities werden op twee manieren tellingen uitgevoerd. Buiten, op het zogenaamde ’peildeck’ van de Polarstern, staan twee houten waarnemingsposten waar Bram Feij van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ)en Susanne Kühn van Wageningen Marine Research enigszins beschut tegen de wind en verwarmd in kunnen staan. Vanuit deze posten tellen ze tijdens het varen het aantal vogels en zeezoogdieren die ze tegenkomen, om een schatting te kunnen maken van hoeveel dieren er in het gebied leven. Wanneer het schip stil ligt, worden aanvullende tellingen uitgevoerd met behulp van een helikopter. Tijdens de expeditie van 2022 werden tijdens helikoptervluchten drie keer groepen zuidelijke zwarte dolfijnen waargenomen. Tijdens elf eerdere Polarstern expedities in de Zuidelijke Oceaan, uitgevoerd tussen 1988 en 2018, is deze soort nooit gezien.

Bram Feij telt vogels en zeezoogdieren vanuit een observatiepost op RV Polarstern © Susanne Kühn
Bram Feij telt vogels en zeezoogdieren vanuit een observatiepost op RV Polarstern © Susanne Kühn

Een groep zuidelijke zwarte dolfijnen Berardius arnuxii © Susanne Kühn
Een groep zuidelijke zwarte dolfijnen Berardius arnuxii © Susanne Kühn

Onbekende soort

Omdat de zuidelijke zwarte dolfijn zelden wordt waargenomen, is er nog weinig over deze soort bekend. Daarom vonden de onderzoekers het belangrijk om hun waarnemingen te publiceren in het wetenschappelijke tijdschrift Marine Mammal Science. Om de bevindingen in context te plaatsen, hebben ze een overzicht samengesteld van alle waarnemingen van deze soort die ze konden vinden en verifiëren in literatuur, op internet en bij collega-onderzoekers. Tijdens deze zoektocht kwamen ook prachtige oude dia-opnamen en filmpjes uit de jaren ‘80 en ‘90 aan het licht, gemaakt door collega’s van Wageningen Marine Research en het Alfred Wegener Instituut in Duitsland. In combinatie met gegevens uit databases van internationale onderzoeksprogramma’s gericht op walvissen, werden in totaal 108 waarnemingen gevonden, goed voor 1.125 zuidelijke zwarte dolfijnen.

Een prachtige foto van zuidelijke zwarte dolfijnen nabij het landvast ijs in de Drescher Inlet, Antarctica, gemaakt in 1990 © Joachim Plötz
Een prachtige foto van zuidelijke zwarte dolfijnen nabij het landvast ijs in de Drescher Inlet, Antarctica, gemaakt in 1990 © Joachim Plötz

Nieuwe inzichten in de verspreiding

De Zuidelijke Oceaan is vaak moeilijk begaanbaar vanwege de bedekking met zee-ijs, vooral buiten de zomermaanden. Bovendien maakt de zuidelijke zwarte dolfijn lange, diepe duiken, waardoor hij niet vaak aan het wateroppervlak verschijnt. Dit bemoeilijkt het verkrijgen van een volledig beeld van zijn verspreiding en leefgebied. Toch heeft de verzameling van alle gedocumenteerde waarnemingen nieuwe inzichten opgeleverd. Het werd aangenomen dat de zuidelijke zwarte dolfijn vooral in de diepe delen van de oceanen op het zuidelijk halfrond leeft, maar uit de verzamelde waarnemingen blijkt dat de meeste individuen juist in relatief ondiep water, dichter bij de kust, worden gezien. De resultaten suggereren daarnaast een mogelijke relatie met zee-ijs, mogelijk in verband met voedsel of bescherming. Ook zijn er waarnemingen gedurende het hele jaar, wat erop wijst dat de soort in de winter niet massaal migreert naar ijsvrije noordelijker gelegen wateren.

EWOS expeditie

De vogel- en zoogdierentellingen tijdens de expeditie van 2022 maakten deel uit van het proefprogramma EWOS (‘Eastern Weddell Sea Observation System’). Het doel van EWOS is te onderzoeken hoe het functioneren van het Antarctisch ecosysteem in de Weddell Zee het beste langdurig en volgens gestandaardiseerde methodes kan worden gemonitord. Dergelijk onderzoek is van groot belang voor het verkrijgen van de status van ‘Marine Protected Area (MPA)’ voor de Weddell Zee.