Mondiale en lokale perspectieven op voedselzekerheid en voedselsystemen

Veerkracht als concept is al meer dan honderd jaar bekend in veel wetenschappelijke gebieden, maar de toepassing ervan op voedselsystemen is relatief recent. Dat is ook niet verwonderlijk, want veerkracht is lastig te definiëren in voedselsystemen. Dat is weer het gevolg van de complexiteit van deze systemen. Bart de Steenhuijsen Piters en collega’s hebben een raamwerk ontworpen om die veerkracht makkelijker te definiëren en, nog belangrijker, te kunnen ondersteunen. Daarbij staan vier elementen centraal.

In het kort suggereert het raamwerk

1. het waarborgen dat de bevolking de ruimte en capaciteit heeft om risico’s te beperken en te reageren op schokken,
2. het creëren van buffers en hulpbronnen in het voedselsysteem waarop men kan vertrouwen in het geval van schokken en stressoren,
3. het stimuleren van de connectiviteit tussen marktspelers en segmenten, en
4. het vergroten van de diversiteit van productie tot consumptie en over ruimtelijke schalen. De veerkracht van het voedselsysteem zal toenemen als de mensen, gemeenschappen en instellingen deze vier capaciteiten beheersen.