Als kind krijg je af en toe de vraag: “Wat wil je later worden?”. Als jong ventje was zijn antwoord hierop altijd: “goochelaar”. Hij had van zijn grootvader een prachtig boek over goochelen gekregen. Hierin stond beschreven hoe je een gekozen kaart kunt terugvinden, maar ook hoe je een olifant kunt laten verdwijnen. Janse werd er toen al enorm door gefascineerd. In Haarlem ontdekte hij een winkeltje waar ze professionele goochelspullen verkochten. Vanaf dat moment gaf hij zo’n beetje al zijn geld uit aan speciale kaartspellen en gekleurde doekjes.

Lees hieronder zijn 'magische' verhaal.

De keuze voor een dubbele master studie

"Toen ik als tiener nog steeds goochelaar wilde worden, zeiden mijn ouders: “Dat kan, maar doe eerst een fatsoenlijke opleiding.” Dat werd uiteindelijk Internationale Ontwikkelingsstudies. Dat ik uiteindelijk voor díe bachelor koos kwam omdat ik, tijdens mijn laatste jaar op het VWO, meedeed aan een uitwisselingproject met Braziliaanse jongeren. In Brazilië verbleef ik, samen met een paar leeftijdsgenoten uit Nederland, een paar weken in een dorpje in het binnenland bij een gastgezin. We bezochten daar onder andere een sloppenwijk en een vuilnisbelt in Recife. Het was de eerste keer dat ik met extreme armoede werd geconfronteerd. De problematiek raakte mij en opeens lag een studie in de richting van ontwikkelingssamenwerking voor de hand."

Zo begon Janse in 2007 zijn opleiding in Wageningen. "Ik vond de colleges erg interessant, maar de opleiding was breed en ik miste wat focus. Toen kwam ik erachter dat er in Wageningen ook een opleiding Bos- en Natuurbeheer was. Natuurbescherming – en dan vooral het behoud van het tropisch regenwoud – sprak mij als thema erg aan en ik ging meteen naar mijn studieadviseur om te kijken of ik van bachelor kon wisselen. In plaats daarvan kreeg ik het advies om een minor te volgen en daarna eventueel een dubbele master te doen. Zo is het uiteindelijk gegaan.

Tijdens mijn opleiding ben ik de hele tijd actief gebleven als goochelaar. Waar andere studenten een bijbaan hadden als ober of als beveiliger, vertoonde ik elk weekend mijn kunsten bij kinderfeestjes en in restaurants. Natuurlijk vertoonde ik mijn trucs ook voor medestudenten; zowel bij studentenvereniging Unitas als bij de studievereniging heb ik een paar keer optredens verzorgd.

Twee theses: palmoliebedrijven en bijensterfte

Na het afronden van mijn bachelor begon ik met het dubbele masterprogramma. Dit werd één groot avontuur. Via een vrijwilligersbaantje bij de Apenheul zag ik de kans een stageplek bij Orangutan Outreach te krijgen. In 2012 vloog ik naar Borneo om daar onderzoek te doen naar de verschillende strategieën die de lokale bewoners (de Dayaks) toepasten om grote palmoliebedrijven buiten de deur te houden. Dit onderzoek deed ik voor mijn opleiding International Development Studies, maar het was een onderwerp waarin de thema’s van beide opleidingen samenkwamen.

Halverwege mijn stage en thesis in Indonesië kreeg ik het bericht dat mijn vriendin Maria, die ik tijdens de bachelor had ontmoet, ernstig ziek was geworden. Ik moest halsoverkop terug naar Nederland. Toen bleek dat de situatie stabiel was, ben ik wel teruggegaan om mijn werk op Borneo af te maken. Toen mijn stage erop zat, werd Maria ontslagen uit de revalidatiekliniek en werd ik pardoes mantelzorger.

Twee masters betekent ook dat je twee theses moet schrijven. Voor mijn tweede thesis - voor Forest and Nature Conservation - koos ik een onderwerp dichter bij huis: bijensterfte. Ik werkte bij de bijengroep van WUR. Grappig genoeg kwam mijn vingervlugheid daarbij goed van pas. In één zomer plakte ik bij 4.000 jonge honingbijen een piepkleine chip op de rug, zodat we hun foerageergedrag konden volgen. Met de gegevens die dit experiment opleverde, konden we onderzoeken of bijen die waren blootgesteld aan één of meer stressoren (bijvoorbeeld varroa-mijten en pesticiden) minder goed waren in foerageren. Daaruit bleek dat bijen nog steeds vrij effectief zijn als er één boosdoener in het spel is. Meerdere stressoren bleek funest voor de bijen.

Start carrière als als mantelzorger, goochelaar, bosbouwer en ontwikkelingsdeskundige

Zo ronde ik uiteindelijk mijn opleidingen af: als mantelzorger, goochelaar en bosbouwer/ontwikkelingsdeskundige. Met mijn diploma’s op zak ging ik op zoek naar een baan. Die lagen toen niet voor het oprapen. Uiteindelijk bleek dat het goochelen het meest voor de hand lag: ik had al een netwerk, het kon mooi in de avonduren en ik vond het nog steeds erg leuk om te doen. Ik ben mij toen fulltime op het goochelen gaan richten.

Inmiddels doe ik dat nu al bijna acht jaar. Het is een prachtig beroep: het is leuk om mensen in alle lagen van de samenleving te vermaken en je komt op allerlei plaatsen waar je anders nooit komt. Mijn klanten zijn voornamelijk bedrijven en non-profitorganisaties. Ik verzorg kleinschalige acts tijdens recepties en bedrijfsfeesten (tafelgoochelen) maar ik doe ook voorstellingen op het podium, bijvoorbeeld bij symposia en congressen. Hier komt vaak wat maatwerk bij kijken. Daarbij helpt het dat ik breed ben opgeleid en dat ik mij makkelijk in een onderwerp kan verdiepen.

Studie was een investering in de toekomst

Ik hoor nog wel eens mensen klagen dat het zonde is dat ik met twee diploma’s tóch goochelaar ben geworden. Ik zie dat anders. Die opleidingen hebben mij enorm veel gebracht: in Wageningen heb ik leren onderhandelen, inhoudelijk presenteren en zaken geleerd als data-analyse en schrijven. Deze vaardigheden waren een investering in mezelf en komen allemaal goed van pas bij mijn werk als artiest. Mijn vriendenkring bestaat altijd nog voor een groot deel uit Wageningse alumni (en gelukkig niet alleen uit goochelaars). Ik ben nog steeds samen met Maria. En… we wonen nog steeds in Wageningen.

'Magische' hobby switch

In 2022 ben ik met Maria terug naar het Dayakdorp in Borneo gegaan. Ik kon haar toen alsnog laten zien wat een mooie plek dat is. Het was ook interessant om te zien hoe de mensen daar verder zijn gegaan met het verbeteren van hun eigen leven. Maria en ik hebben toen samen een projectje opgezet om daar een waterzuiveringsstation te financieren. Ik ben nog steeds gefascineerd door het tropisch regenwoud. Ook dit jaar gaan we weer op avontuur: in november vliegen we naar Peru. Op een vreemde manier is mijn hobby mijn beroep geworden en het vak waar ik voor heb geleerd heb mijn hobby."