Toekomstbestendig ontwerpen. Visserijduurzaamheid en systeem methodische ontwerpprocessen.

Samenvatting

Om te kunnen anticiperen op onzekere duurzaamheid-Noordzeebeleid heeft de visserijsector urgente behoefte aan nieuwe academische ontwerpkennis. Door de toegenomen duurzaamheidsfactoren (1990 -heden) expliciet in het conceptuele scheepsontwerpproces te integreren kunnen integraal duurzame concepten gegenereerd worden. Die toekomstbestendig zijn (2030, Groene Economie, circulariteit) èn blijven (2050, Blauwe Economie, klimaat-adaptief). Met de sociaal-maatschappelijke veranderingen schieten conventionele ontwerpprocessen tekort. Aan de hand van drie duurzaamheid-geïntegreerde visserij (her)ontwerpcases zijn in het PhD traject nieuwe systeem methodische scheepsontwerp-processen ontwikkeld. Systeem ontwerp- methodisch doorontwikkeld van derivatief (Arbowet, 1993), disruptief (MVO, Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, 2004) naar prospectief (Parijs klimaatakkoord, 2015). Voor de design & engineering wetenschap zijn dit paradigma ontwerpverschuivingen, een PhD gamechanger: van Statisch-reactief (derivatief, disruptief) in Dynamisch-anticipatief (prospectief) ontwerpen. Door duurzaamheid-gerelateerde scheepsontwerpprincipes te generaliseren, ontstaat er spin-off naar cross design domeinen, ook de agrarische. De academische ontwerp(onderzoek)-uitgangspunten waren hierbij Socio-technicalsystems Designing (TU Delft) en Biosystems Engineering (WUR).